Mijn werk bestaat uit opstellingen met licht, reflectie en schaduw. Gevonden objecten, zoals bouwafval, glas en spiegels, haal ik uit hun functie, en plaats ik opnieuw samen om –aangelicht door theaterlampen- een vluchtig lichtbeeld te projecteren in de ruimte. Ruimtevullende installaties die eerder fungeren als gedachtebeelden dan als solide bouwwerken. Ze refereren aan architectuur, of menselijke bouwzin in natuurlijke landschappen. Het werk is een suggestie voor herinrichting van ruimte, niet alleen fysiek om je heen, maar ook in je hoofd. 

Transparantie en transformatie
Waar in de digitale revolutie techniek steeds meer visueel wordt verhuld, probeer ik de totstandkoming van mijn werk als een ‘exploded view’ zichtbaar te laten. Zowel de illusie als de techniek is te zien, maar beide elementen stroken niet met elkaar. Ik zoek naar een demystificatie van het imaginaire: het schaduwbeeld waar je in kunt duiken, zie je voor je ogen ontstaan. Dat is te zien in mijn serie figuratieve landschappen, waarin op een glasplaat alledaagse, op straat gevonden objecten zijn uitgestald, zoals een lucifer, een schelp, een verloren fietsreflector. Belicht transformeren ze tot een nieuwe schaduwscène. Een afgebrande lucifer wordt een elektriciteitsmast en wat korrels zout een rookpluim. Alle objecten liggen los; even blazen en het beeld is weg. 

Beginselen van fotografie
Hester Keijser (curator/criticus in hedendaagse fotografie), beschreef in 2016 mijn schaduwinstallaties als a thoughtful re-enactment of the origins of photography as a throwing of shadows. Je zou mijn werk kunnen vergelijken met een opengeklapte spiegelreflexcamera: ik belicht via glas en spiegels en houd een deel van het licht weer tegen met objecten. Deze context van fotografie is nieuw voor me, maar ik voel me er op mijn plek. Tegelijkertijd kan ik me er mee onderscheiden. Om het fotografisch proces verder te onderzoeken, heb ik recent de stap gezet om fotogrammen te maken. Waar mijn installaties tijdelijk en vluchtig zijn, heb ik lichtbeelden in mijn installaties gevangen op lichtgevoelig papier en ontwikkeld in de doka; fysieke nabeelden in zwart-wit en kleur. 

Ik heb een achtergrond in theater en studeerde beeldend af met grote houtskooltekeningen. Inmiddels begeef ik me in de context van lichtkunst, maar ik richt me nadrukkelijk niet op technische innovatie. Het gaat me om verbeelding en het ontleden van een kijk-proces; licht is daar een middel voor. Ik gebruik analoge methodes en digitale bronnen ten volle om tot nieuwe beelden te komen. Om ze te vervagen, te vervormen, of hun vluchtige zichtbaarheid te verlengen. Mijn beelden zijn samengesteld uit persoonlijke herinneringen, historische en actuele beelden. Een poëtische kracht van toeval en (schijnbare) nonchalance geeft me speelruimte voor het maken van nieuwe ruimte. Ik wil beelden maken waarin transitie altijd aanwezig is.